ملک در کانادا

انواع ملک در کانادا به شرح زیر است:

کاندومنیوم: Condominium نوعی آپارتمان ، معمولا در شهر یا تفریح گاهی واقع است که ساختمان در ان گران قیمت و کمیاب می باشد. ممکن است تعداد طبقات آن نسبتا کم باشد . (مثلا چهار طبقه ) که این نوع اکثرا در شهرهای کوچک یا حومه شهرهای دیده می شود ، یا ممکن است بصورت آسمانخراش باشد که معمولا در مرکز شهرهای بزرگ چنین می باشد . خانه شهری: Townhouse خانه ای به سبک منزل تراس دار در دو طبقه یا بیشتر ( گاهی خانه level-Splitنیز نامیده می شود ) که هر خانه یک ورودی مستقل و اغلب یک گاراژ داخلی دارد. خانه های شهری گاهی قسمتی از یک مجموعه کاندومینیوم مانند می باشند. دوبلکس : یک ساختمان که به دو خانه جدا با ورودی های مستقل تقسیم شده است که یا پهلو به پهلوی یکدیگر قرار دارند ( در انگلستان -Semi detachedخوانده میشود. ) یا یکی در طبقه پائین و دیگری در طبقه بالاست .

بانگلو و : level-bi هر چند که بانگلو bungalow معمولا فقط یک طبقه دارد ، این منازل یک زیر زمین نیز دارند که قسمتی از آن به عنوان اتاق تفریح و سرگرمی خانواده مورد استفاده قرار می گیرد. در level-bi ، طبقه همکف قدری بالاتر از سطح زمین قرار دارد بطوریکه زیر زمین دارای پنجره هایی می باشد که بالای سطح زمین قرار گرفته اند . دو طبقه استاندارد : خانه مستقل که احتمالا گاراژ دارد و روی زمین مستقلی بنا شده است ، معمولا یک زیر زمین کوچک و دو یا سه اتاق دارد. قیمت ملک از منطقه ای به منطقه دیگر بسیار متغییر است. خانه ای به مساحت ۱۵۰۰ فوت مربع (۱۳۹ متر مربع) در ونکوور تقریبا ۳۰۰ هزار دلار ، در اتاوا ۱۵۰ هزار دلار ، در مونترال ۰۰۰,۱۳۰ دلار و در وینیپگ ۰۰۰,۱۰۰ دلار است ، در حالیکه در شهرهای کوچک و مناطق روستایی همان خانه را می توان با ۶۰ تا ۷۰ هزار دلار خرید. شرکت معاملات املاکی به نام Page Le Royal که در سرتاسر کانادا فعالیت دارد ، به طور منظم قیمت خانه را روی اینترنت منتشر می کند . در حدود ۹۰ درصد از مردم کانادا برای خرید منزل به آژانس مسکن یا بنگاه معاملات ملکی مراجعه می کنند که باید از انجمن آژانس مسکن محلی گواهینامه داشته باشد. دلالان معاملات ملکی و نیز مسئولان بخش فروش آنها در بسیاری از ایالات باید از شورای تجاری دلالان و آژانس مسکن ایالتی REBBA گواهینامه داشته باشند . مسکن اجاره ای در بیشتر مناطق به وفور یافت می شود اگرچه شانس یافتن خانه مطلوب و نرخ اجاره در شهرها و منطق مختلف به طور چشمگیری متفاوت است . اجاره خانه بهترین راه برای افرادی است که قصد دارند برای مدت محدودی مثلا کمتر از دو سال در کانادا اقامت کنند. مسکن اجاره ای معمولا ظرف چند هفته در بیشتر مناطق یافت می شود. اغلب منازل اجاره ای در کانادا مبله نیستند و ممکن است در یافتن منزل مبله با مشکل مواجه شوید.

مدت اجاره معمولا ۱۲ ماه است. بنابراین تا زمانی که مطمئن نیستید که در تمام این مدت آنجا اقامت می کنید یا نه ، بهتر است در منازل موقت اقامت کنید تا خانه ای که مورد نظر شماست بیابید. میزان اجاره برای خانه مبله ۱۲۰۰ دلار در ماه برای یک آپارتمان کوچک ، ۱۶۰۰ دلار برای یک آپارتمان دو خوابه با آشپزخانه کامل ، ۱۸۰۰ دلار برای یک خانه سه خوابه و چیزی بیش از ۲۰۰۰ دلار برای یک خانه ویلایی است. در شهرهای بزرگ مثل تورونتو و ونکوور و حتی حومه آنها باید فقط برای یک آپارتمان ۳۰۰۰ دلار یا بیشتر در ماه بپردازید، درحالیکه در شهرها و روستاهای دور افتاده خیلی کمتر از این میزان را می پردازید .  هنگام ورود به کانادا ، ممکن است لازم باشد پیش از نقل مکان به خانه ای دائمی ، یا درحالیکه منتظر رسیدن اثاث منزل خود هستید ، برای مدتی در مسکن موقت سکنی گزینید. انتخاب محلی مناسب برای زیستن به عوامل مختلفی بستگی دارد ، از جمله اینکه آیا مجرد هستید یا متاهل و همراه خانواده ؛ آیا رانندگی می کنید یا به حمل و نقل عمومی وابسته هستید؛ و می خواهید محل زندگی تان تا چه اندازه به محل کار ، مدرسه ، مسیرهای اتوبوس مراکز خرید و سایر تسهیلات محلی نزدیک باشد. بهتر است هنگام ورود اقامتگاههایی را انتخاب کنید که می توان آنها را به صورت ماهیانه اجاره کرد و مبله هستند ( شامل تمام وسایل خانه به جز ماشین لباسشوئی و خشک کن که به صورت عمومی در دسترس ساکنان می باشند. ). به این ترتیب زمان کافی خواهید داشت که با ساکنان محلی صحبت کنید و جوامع محلی مختلف را وارسی نمائید و سپس برای دراز مدت تصمیم بگیرید. در اکثر شهرها متوسط کرایه ماهیانه اجاره یک آپارتمان کوچک حدود ۹۰۰ دلار ، برای خانه های شهری( از یک دیوار به خانه مجاور متصل هستند) تقریبا ۱۱۰۰ دلار و برای خانه ای مستقل ، بیش از ۱۵۰۰ دلار است. در مناطق مرکزی شهرهای بزرگ ( مثل تورونتو ، ونکوور و مونترال ) ممکن است کرایه ماهیانه یک آپارتمان کوچک بیش از ۲۰۰۰ دلار باشد.

بانکداری در کشور کانادا

بانکداری در کشور کانادا | کانادا یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست و درآمد ناخالص داخلی آن به حدود یک تریلیون دلار بالغ می شود که این درآمد ناخالص داخلی به طور سرانه ۰۰۰,۳۰ دلار است. با محاسبه درآمد ناخالص ملی (GNP ، (کانادا در ردیف هفتم دنیا و همردیف ایالات متحده آمریکا و ثروتمندترین کشورهای اروپایی قرار می گیرد. نرخ پایه بانکی و نرخ وامها از حدود ۱۳ درصد و ۱۷ درصد در سال ۱۹۹۰ به ترتیب ۵,۳ درصد و ۷۵,۸ درصد ( در اواسط سال ۱۹۹۹ ) کاهش یافت و این امر تجار و بازرگانان کانادایی را تشویق به توسعه کرد .

واحد پول رایج کانادا دلار است ، که هر دلار ۱۰۰ سنت است . سکه های کانادایی به ترتیب ارزش ، ۱ سنتی(penny ، (۵ سنتی (nickel ،(۱۰ سنتی (dime ،(۲۵ سنتی (quarter(و ۵۰ سنتی (نیم دلار ، که به ندرت دیده می شود.) ۱ دلاری و ۲ دلاری است . اسکناس ها به ترتیب ارزش ۵ دلاری ، ۱۰ دلاری ، ۲۰ دلاری ، ۵۰ دلاری ، ۱۰۰ دلاری و ۱۰۰۰ دلاری چاپ می شوند . بهتر است قبل از ورود به کانادا تعدادی دلار کانادا تهیه کنید تا هم خود و هم خانواده تان با آن آشنا شوید. در اکثر جاها در کانادا می توانید از دلار آمریکا استفاده کنید.

نظام بانکداری کانادا تحت نفوذ “شش بانک بزرگ ” صاحب امتیاز است که عبارتند از: Canadian Bank of Commerce, Bank of Montreal, Canada Trust, Bank of nova Scotia, Royal Bank of Canada, ,Bank Dominion Toronto ،که نود درصد سرمایه کل بانکها را تحت نظارت دارند. این شش بانک شبکه ارتباطی متشکل از ۸۰۰۰ شعبه دارند و خدمات بانکداری اینترنتی و تلفنی نیز ارائه می دهند .بانکهای محلی کوچکتر بسیاری نیز وجود دارند و بیش از ۴ بانک خارجی نیز در کانادا فعالیت دارند. بانکهای صاحب امتیاز بازار را از جهت اعتبار مشتریان تامین می کنند.مابقی وام توسط اتحادیه های اعتباری ، شرکت های اعتبار وام مسکن و شرکت های بیمه عمر داده می شود. بانک کانادا ،که یک موسسه تحت نظارت حکومت مرکزی است و مستقیما مسئول سیاست گذاری آنی کشور است ، نظام بانکداری کانادا را تنظیم می کند.

 بانک های کانادا مجاز به شرکت مستقیم در صنعت بیمه نیستند و نمی توانند در شعب خود (به جز شعبه بریتیش کلمبیا) خدمات بیمه ای ارائه دهند. البته مجاز به تملک و خرید و فروش زمین از طریق شرکت های سهامی و حتی می توانند بنگاه معاملات بانکی دایر نمایند . کانادایی ها معمولا امور بانکی را در یکی از بانکهای خارجی یا بانکهای صاحب امتیاز، اتحادیه اعتباری یا شرکت اعتباری انجام می دهند.برای انجام عملیات بانکی از طریق اتحادیه های اعتباری باید عضو شوید، در این صورت برای گرفتن وام یا بهره کمتر، نسبت به وام ارائه شده بانکها، واجد شرایط هستید و می توانید از سود سالانه بانکها نیز استفاده کنید. ساعت کار بانکهای عادی روزهای دوشنبه تا جمعه از ۹ صبح تا ۵ بعذ از ظهر( که بعضی جمعه ها تا ۶ بعد از ظهر هم باز هستند) ، و روزهای دوشنبه از ۱۰ صبح تا ۳ بعد از ظهر است. تمام بانکها در تعطیلات محلی استان و حکومت مرکزی ، تعطیل هستند .

بیمه در کانادا

شرکتهای بیمه در کانادا به ارائه انواع متنوعی از بیمه ها می پردازند و بسیاری از آنها سایر خدمات مالی را نیز عرضه می کنند. بهر حال طبق قوانین فدرال ، شرکتهای خدمات مالی که صاحب شرکتهای بیمه هستند ، راسا اجازه فروش حق بیمه را ندارند ( بجز در بریتیش کلمبیا ). برخی کمپانی ها به طور خصوصی اداره می شوند در حالیکه اکثر آنها بوسیله سهامداران شرکتهای سهامی ، بیمه گذاران شرکتهای تعاونی یا دولت اداره می شوند و بیش از ۴۵۰ شرکت بیمه کانادایی و حدود ۲۰۰ شرکت خارجی (که حدود ۶۰ درصد بازار را در اختیار دارند.) مجوز تاسیس شعبه های مختلف را دارند.

شرکتهای بیمه متعددی وجود دارند که می توانید هر یک از آنها را انتخاب کنید و بسیاری از آنها طیف وسیعی از خدمات بیمه را ارائه می دهند ، درحالیکه سایر شرکتها ، فقط در زمینه خاصی کار می کنند: شرکتهای بیمه اصلی در اکثر شهرهای بزرگ کانادا دارای دفاتر نمایندگی هستند. اکثر کانادایی ها ، بیمه خود را از طریق دلالان و نمایندگان بیمه خریداری می کنند. معمولا بهتر است از طریق یک نماینده مستقل که با تعدادی از شرکتها در ارتباط است ، خرید کنید تا از نماینده ای که تنها حق بیمه یک شرکت را می فروشد.( که اصطلاحا به آن اجیر “captive“ می گویند.)

همیشه حداقل با سه تن از نمایندگان بیمه مشورت کنید ، اما در نظر داشته باشید که این کار باعث کسب نقطه نظرات بسیار متفاوت خواهد شد. وقتی شما نماینده معتبری پیدا کردید ، کار معقولانه این است که تمامی بیمه های خود را از او بخرید ، اگرچه هنوز برای بیمه جدید به دنبال کسب نظرات سایر نمایندگان یا شرکتها باشید. قبل از ورود به کانادا بررسی کنید که آیا خانواده شما ، تحت پوشش بیمه پزشکی قرار می گیرد یا خیر. بهتر است قبل از ورود به کانادا تحت پوشش بیمه قرار بگیرید، البته اگر بدون بیمه درمانی وارد کانادا شوید ، می توانید موقتا از طریق چند شرکت کانادایی تحت پوشش بیمه قرار بگیرید .

کانادا دارای طرح بیمه وابسته به دولت Medicare است که مراقبتهای بهداشتی اولیه را به شهروندان ، ساکنان دائم ، و پناهندگان کانادا به صورت رایگان عرضه می کند. در برخی ایالتها این خدمات رایگان است یعنی هزینه ان از محل مالیاتهای عمومی تامین می شود ، درصورتیکه در سایر ایالتها باید قسمتی از هزینه ها را پرداخت کرد. علی رغم طرح بیمه پزشکی رایگان یا ارزان ، تعدادی از مردم برای مراقبتهای بهداشتی سریعتر و تخصصی تر ، بیمه های درمانی خصوصی نیز دارند که حق بیمه آنرا خود می پردازند و یا توسط کارفرما به عنوان جزئی از مزایای شغلی پرداخته می شود. اگر مراقبتهای بهداشتی رایگان شامل حال شما نمی شود دربعضی از ایالتها حتی کسانی که واجد شرایط هستند، در سه ماه اول ورودشان به کانادا تحت پوشش خدمات بیمه رایگان قرار نمی گیرند، باید اطمینان حاصل کنید که دارای بیمه درمانی کافی ( حداقل ۲۵۰۰۰۰ دلار درسال) هستید. اگر قصد دارید مدت طولانی در کانادا اقامت کنید ، بهتر است قبل از ورود به این کشور تحت معاینات پزشکی کامل ، از جمله معاینه دندان و چشم قرار بگیرید. انجام آنها در کشورهای دیگر احتمالا ارزان تر از کانادا خواهد بود. اگر بلافاصله واجد شرایط لازم برای مراقبتهای بهداشتی نباشید، می توانید از بیمه درمانی خصوصی استفاده کنید،

درباره سیستم آموزشی در کانادا

درباره سیستم آموزشی در کانادا | مسئولیت نظارت و اداره سیستمهای آموزشی در کانادا بر عهده دولتهای ایالتی است و به همین دلیل سیستم آموزشی از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است. معمولا سیستم آموزشی به آموزش ابتدایی، متوسطه (دبیرستانها)، و آموزش عالی (دانشگاه ها و کالج ها) تقسیم میشود آموزش درکانادا تا سن ۱۶ سال اجباری است (به استثناء ایالتهای انتاریو و نیوبرانزویک که در آنها آموزش تا ۱۸ سالگی اجباری است) و دانش آموزان تا سطح ۱۲ درمدارس ابتدایی و متوسطه آموزش میبینند. مدارس خصوصی و عمومی در سراسر کشور وجود دارند و اکثر مدارس ابتدایی و دبیرستانها “عمومی” و به عبارتی رایگان هستند. سال تحصیلی مدارس معمولا از اواخر ماه آگوست یا اوایل سپتامبر آغاز و تا اواخر یا نیمه ژوئن ادامه دارد.

اغلب ایالتها و نواحی برنامه پیش دبستانی برای آماده کردن دانشآموزان کلاس اول دبستان تدارک دیدهاند. تحصیلات ابتدایی از سطح ۱ تا سطح ۶ یا ۸ را شامل میشود و دانشآموزان تحصیلات خود را تا سطح ۱۲ در دبیرستان ادامه میدهند. ساکنین کانادا پس از دریافت دیپلم دبیرستان میتوانند در دانشگاه ها و یا کالج های کانادا ادامه تحصیل دهند که البته ادامه تحصیل در این مراکز رایگان نبوده و دانشآموز بایستی شهریه مربوط به دانشگاه یا کالج مورد نظر را بپردازد. با این حال دولت بیش از نیمی از هزینه تحصیلات دانشگاهی را پرداخت می کند. سال تحصیلی دانشگاهی به طور معمول از اواخر آگوست یا اوایل سپتامبر آغاز و تا پایان ماه آوریل ادامه مییابد.

برنامه CIMP

برنامه CIMP که یک دوره پیش دانشگاهی کانادایی می باشد توسط دانشگاه Sunway در مالزی ارائه می شود.

این برنامه به گونه ای طراحی شده است که پاسخگوی نیازهای همه دانش آموزان باشد و نه فقط کسانی که تمایل دارند در یکی دانشگاه کانادایی حضور پیدا کنند. لذا هدف از این برنامه آماده سازی دانش آموزان برای حضور در دانشگاه های تمام دنیا است.

برنامه CIMP برای ۲۰ سال است که تاسیس شده و بیش از ۵۰۰۰ دانش آموز در آن فارغ التحصیل شده اند و در بیش از ۱۴۰ دانشگاه در سراسر دنیا حضور یافته اند. برای رسیدن به جایگاه مورد دلخواه دانش آموزان،

برنامه CIMP به آنها در زمینه های زیر یاری می رسانند:

-توسعه مهارت های ارتباطی موثر در زبان انگلیسی

-آماده سازی افراد برای انتقال از تحصیلات متوسطه به مقاطع بالاتر

-تجربه یادگیری یک فرهنگ که منعکس کننده یک جامعه بین المللی از محققان است

-توسعه علمی و اجتماعی برای رسیدن به پتانسیل کامل افراد

-یادگیری اینکه چطور از آگاهی و مهارت های خود استفاده کنند؛ و به صورت تحلیلی و انتقادی فکر کنند.

دروسی که در این مرکز ارائه می شود، در زمینه زبان انگلیسی، تجارت، کامپیوتر، علوم اجتماعی، ریاضی و علوم طبیعی است که طبق قانون این مرکز، در هفته ۶ ساعت به هر درس تعلق می گیرد. نظام آموزشی این برنامه بر اساس وزارت آموزش و پرورش استان انتاریو در کشور کانادا است؛ و لذا فارغ التحصیلان از این مرکز دیپلم متوسطه استان انتاریو یا (OSSD (Diploma School Secondary Ontario را دریافت می کنند که برای ورود به دانشگاه های در سرتاسر دنیا معتبر است. شرکت مهاجرتی ادیسه نماینده این مرکز آموزشی است و این راه را برای کسانی که تمایل دارند مقطع لیسانس را در کشور کانادا بگذرانند، پیشنهاد می کند؛ چرا که اقدام برای این مقطع از این طریق در ایران دشوار می باشد.